In 2014 zijn we begonnen.
… We waarschuwden voor de schaduwzijden van een techniek, welke onzichtbaar was, maar veel schade aanrichtte. Zowel fysiek, neurologisch als spiritueel. Dit laatste doordat EMV (technische ruis) onze ‘lijntjes’ met de aarde en de kosmos vaak verstoort, waardoor de houvast in het leven extern kan komen te liggen (of al lag en we daar dan niet meer uitkomen) en we ipv overvloedige wezens (wat we zijn of vanzelf worden als we van binnen geheeld zijn) naar een competitief, materieel, krampachtig bestaan gaan/blijven, waar we bevattelijk zijn voor allerlei soorten afleidingen en verslavingen. Omdat we het contact met onze eigen innerlijke rijke bron zijn kwijtgeraakt. Die bron waardoor we dingen intuïtief weten die we niet kunnen weten, maar oppikken uit het morfisch veld (filosofen, schrijvers en kunstenaars zijn de eersten die last hebben als een zendmast wordt geplaatst, omdat het net als bij mij, hun kanaal verstoort), en die bron waar we ons diep in onszelf mee kunnen verbinden en we ons een compleet mens voelen, waardoor we met elkaar kunnen overstromen op hartsniveau.
Goed, toen ging het dus om EMV/straling. Inmiddels nog steeds, en wordt de ether steeds drukker, maar nu gaat het óók over een verdergaande controle op basis van een opgeblazen angst-verhaal/pandemie.
Hier een verhaal van Mirjam van der Hart:
Deze wereld, zoals die nu wordt gecreëerd is niet de mijne. Ik zie een andere toekomst voor mijzelf en voor vele anderen met mij. Mijn beeld van de mensheid en de toekomst wijkt sterk af van de huidige ingezette koers. Steeds minder kan ik me verbinden met de angstzaaierij en de muilkorfcultuur.
Ik zie vrijheid, liefde, compassie en verbinding. Ik zie een bloeiende aarde met blije dieren in de vrije natuur. Ik zie mooie kinderen met liefdevolle ouders. Leefgemeenschappen met mensen die elkaar opbouwen en ondersteunen. Ik zie vrije mensen die zingen, dansen en zich verbinden met anderen.
De huidige maatschappij is voor mij een schreeuwend contrast met mijn innerlijke drijfveren en met mijn mens-zijn. Zozeer dat ik maatschappij mijdend aan het worden ben. Gelukkig leef ik in een klein dorp in de polder, waar muilkorven nog niet tot het vaste straatbeeld behoren. Mijn werk is een toevluchtsoord, waar ik lieve bejaarden omhels en knuffel. Al mijn vrienden zijn gelukkig vrije geesten die zich niet bang laten maken en waar ik mee kan zijn zonder rare afstandsperikelen.
Het stemt me dankbaar en gelukkig dat ik geen gebruik hoef te maken van het openbaar vervoer. Dat het me tot nu toe is gelukt om alle verplichtingen te omzeilen. Want weet je, ik weiger gewoon. En zelfs onder de grootste druk zal ik nooit instemmen met een vaccin. Nooit! Ook niet als dat betekent dat mijn vrijheden mij ontnomen worden of dat ik niet meer mag werken. Mijn systeem zit niet te wachten op een gifspuit vol meedogenloos kwaad.
De strijd om de vrije geest en om de essentie van het menselijk leven is losgebarsten. Het gaat niet om het beheersen van een ziekte… het gaat om totale controle en het wezenlijk mens-zijn. Ik vrees dat er na het nemen van het vaccin geen weg meer terug is naar de Bron. Het contact met de ziel… met het hoger zelf zal onmogelijk worden. Mensen die hiervoor kiezen worden ontdaan van hun hoogste waarde. Het prachtige oorspronkelijke wezen wordt onbereikbaar gemaakt.
Alles waar ik voor leef en besta… mijn hoogste vorm en diepste liefde… het is me te heilig. Liever verlies ik dit lichaam, dan afgesneden te worden van wat ik ten diepste ben. Een Bronwezen.
En met mij vele anderen, die dit zo voelen. De groep die zich bewust is van het gevaar groeit steeds groter. Lieve jij… lieve vriend… denk vrij! Nu het nog kan!!
In liefde,
Mirjam
Tweedeling
Welke mening je ook bent toegedaan, er lijkt een vrij scherpe splitsing plaats te gaan vinden tussen mensen die:
– Vinden/geloven dat de maatregelen terecht zijn.
– Vinden/geloven/weten dat de maatregelen overdreven zijn en niet onze gezondheid, maar onze vrijheid hier op het spel staat.
Wat we te doen hebben is…
– Rekening houden met de meest kwetsbaren in de samenleving, zoals we altijd al doen (tenzij het om straling gaat) en waar iedereen altijd vrij is om zichtzelf extra te beschermen als men dat nodig acht.
– Zoveel mogelijk mensen te prikkelen om in ieder geval goed zelf na te denken en daardoor ofwel uit de doodsangst (of juist door de doodsangst heen) de feiten op een rij te zetten… en ofwel te kiezen voor zekerheid, comfort en gevangenschap… ofwel voor een wat onzekerdere, maar vrije nieuwe weg te gaan kiezen, samen… De weg van het hart… niet vanuit angst en schuldgevoel, maar vanuit verlangen en kiezen voor vertrouwen, creativiteit en overvloed…. Waar de nodige emoties bij mogen zijn, want die horen bij ons menszijn.
Wat we verder te doen hebben is:
– Zorgdragen voor het ontwikkelen van een nieuw geldsysteem.
– elkaar vinden en versterken in elkaars kwaliteiten. Vorm cirkels. Vind elkaar, vorm nieuwe families die onderling ook uitwisselen en elkaar versterken. Ideën over cirkels van Fred Theunissen.
– Zoveel mogelijk mensen mee te krijgen; ook bakkers, boeren, koks, tentenmakers, huizenbouwers, loodgieters, huisartsen, gezondheidszorgers, IT’ers, kleuterleidsters, masseurs, grondbezitters, om in onze ‘nieuwe wereld’ iedereen deze skills te leren en in overvoed te kunnen komen.
We hebben ook fysieke plekken nodig.
Tenzij de supermarkten en alle gangbare plaatsen in het huidige systeem een oogje dichtknijpen voor onze waarden en normen en gewenste manier van samenleven, dan kan het samen op dezelfde plaats… Zie ik echter het huidige emotionele gedrag, dan hebben we eigen grond nodig… Misschien heel veel kleine plekken samen, of een paar grote, waar we op minimaal anderhalve meter, met respect naar “het andere normaal” wat niet de onze meer is, ons “nieuwe normaal” vorm kunnen gaan geven.
Het is nu eerst zorg voor het behoud van de/onze vrijheid, daarna mag er nog een hoop werk verzet worden… Dat is enerzijds door, het scheppen en uitproberen van, nieuwe vormen. Welke overlegstructuur willen we, welke besluitvormingsstructuur/cultuur? Wat wil werkelijk bottom up ontstaan, vanuit ons hart en onze kennis. Niet vanuit angst, maar weloverwogenheid en kennis en inzicht in ons eigen menszijn, met mogelijkheden, ervaringen, krachten en valkuilen…. Welke samenleefvorm willen we, hoe kunnen/willen we wonen? Hoe verhouden we ons nog tot de “oude wereld” Hebben we afgevaardigden… Kunnen we elkaar vanuit gelijkwaardigheid treffen en hier constructieve afspraken maken… Zodat het en/en kan…Waar zit onze onderhandelingsruimte en waar zit deze zeker niet. Kunnen we (ruil-)handel bedrijven? Welke technieken willen we wel en niet toestaan? Welke waarden mogen deze dienen? Laten we eens opnieuw beginnen en de introductie van nieuwe technieken niet aan de markt overlaten, maar omarmd of afgewezen vanuit een warm erbarmelijk moeder-hart, wat inmiddels op het gebied van Telecom meer inzicht heeft dan 15 jaar terug en wellicht andere keuzes wil maken voor haar kinderen, de toekomst. En de zaken opnieuw wil / kan beslissen. Hoe gaan we om met EMV? Hoeveel elektra en stoorzenders staan we toe in ons milieu, of onder welke voorwaarden? Welke waarden moet het dienen? Welke waarden willen we meer aandacht geven in het ontwerpen van onze leefomgeving? Persoonlijk leiderschap, keuzes maken vanuit het hart, ruimte voor voelen en emotie, respect voor elkaars eigenheid, een stem geven aan de natuur. Ik noem maar wat… En wat doen we met macht en hoe voorkomen we misbruik hiervan? Hoe willen we ons schoolsysteem inrichten? Wat mag blijven, met welke vormen willen we uitbreiden, of mee gaan experimenteren? Wat is ook alweer het bestaansrecht van een schoolsysteem? Kan dat ook anders?
Sprankelend helder water
Hoe gaan we om met de natuur en vinden we CO2 reductie nog een speerpunt hiervoor? Zelf word ik blijer en energieker van een doel als ‘helderblauwe luchten, lekker schoon water in de rivieren, mooie onvervuilde grond, meer harmonie samenleven met dieren, een schone ether / verbinding met de kosmos (wie zegt dat de overheid deze mag verkopen/Telecom deze mag gebruiken/vervuilen?). Ik denk dat doelen zo omschreven mogen worden dat een kind van 5 er blij van wordt en zin heeft om te helpen, want dan zijn onze harten ook blij en aan het werk. Open water waar je zo in kunt springen en een slok van kunt nemen terwijl je een koprol maakt… en het zelfreinigend vermogen van water, frequenties en zonlicht zelf inzetten voor een extra effect. Wie wil dat nou niet? Je inzetten voor zoiets werkt véél beter dan geen CO2 mogen produceren. Dat is op basis van schaarste en schuldgevoel. Ik adem immers om de paar seconde CO2 uit. Het is mijn cadeau voor al het groen dat het inademt, en mij weer van voedsel voorziet… Een eeuwigdurende cyclus.. de basis van al het leven.
Grond. Plekken om ons te manifesteren en te spelen, dingen uit te proberen.
Opties; Boeren, grondbezitters, vakantieparkeigenaren, gemeenten of provincie(s).
Iedereen kan grond aanbieden en dat is extreem welkom om te doen. Landbouwgrond kan gebruikt worden voor groepen, Tiny housen, voedselbossen… In grotere huizen kunnen deelgemeenschappen ontstaan, op een vakantiepark kan gekozen worden om onze groep te faciliteren en daarmee een relaxte vrijstaat te worden… Durf je mee linksom te gaan, misschien is het wat onzekerder dan doorgaan op de huidige voet in een nieuwe lockdown, maar ik denk dat rechtsom behoorlijk beknellend kan zijn/worden… Durf je te kiezen/springen/faciliteren om ruimte te bieden aan ‘de nieuwe wereld’? Reik uit… we hebben je nodig…
Gemeenten. Ook nu zijn er een aantal gemeenten die zich uit hebben gesproken dat ze niet staan te juichen voor de uitrol van 5G, mogelijk staan deze ook niet te juichen om, als er een nieuwe Coronagolf komt, de bedachte maatregelen te gaan handhaven en beboeten. Zullen we de handen ineenslaan en deze gemeenten uitroepen tot Vrije Gemeenten. Natuurlijk moet/mag er wel een bestuursvorm komen, maar als onze democratie (de meerderheid beslist en houdt rekening met de wens van de minderheid) momenteel meer op een dictatuur gaat lijken Moet de minderheid (of misschien is het wel de meerderheid!) wel een plek hebben om te kunnen leven als hun hoogste waarden (vrijheid boven zekerheid) met voeten getreden worden, door de huidige poltiek of oprukkende politiestaat. Provincie…. Waarom niet… Groningen misschien… Groningers, hebben jullie het gevoel dat, als het erop aankomt, Den Haag zich werkelijk bekommert om jullie welzijn? Zullen we dat anders gaan doen? Ponieren, met vallen en opstaan… volwassen worden. Onder het ‘juk’ van De Haagse Politiek c.q. Brusselse dictaten, multinational belangen uit? Of Friesland… Waarom niet? Als we nog een keer op slot gaan, en we gaan 0,4% van de bevolking beschermen door 100% v.d. bevolking te controleren. Terwijl we toch echt niet zo begaan zijn met de gezondheid en het welzijn van de minderheid, anders hadden we nooit 5G doorgedrukt, terwijl 85% van de Nederlanders het niet wil en velen al gezondheidsschade van technieken t/m 4G ondervinden. Of welke andere provincie? Spreek je uit. Check je omgeving en durf te gaan…!
Bij deze een oproep. Wie meldt zich voor één van de bovenstaande functies? Begin erover na te denken, of spreek erover tegen anderen en maak de keus om los te komen, om je rol aldaar te kunnen pakken… Ik meld mij als groepswerker/healer.. omdat ALS we onze vrijheid weten te behouden, en ik zeg ALS want het kan alleen als jij ook opstaat, dan mag daarna het echte werk nog plaatsvinden. Verbinden met elkaar, ons hart uitspreken, aan alle emoties ruimte geven…. Tot we lachend in elkaars armen vallen… Moe en voldaan… na een lange reis.
In Vertrouwen,
Marloes van Mensvoort
– Verminder Electrosmog –
Mooie blog van Fred Tenissen – Transitieweb over hetzelfde thema